Liberalizmin en önemli amacı, sınırlı ve sorumlu devlet anlayışıdır. Liberalizmin temel felsefesinde, kişi veya grupların bireyler üzerinde tahakküm kurmasına karşıdır. Hangi koşullarda olursa olsun veya üstün özellikte olsun; kişilerin veya grupların emri değil, kuralların üstünlüğünü savunur.
Bunun siyasi anlamı: hukukun hakimiyetini ve hukuk devletini üstün kılar. Demokrasi, seçimle kişilerin iş başına gelmesidir. Liberalizm, seçimle iş başına gelmeyi yeterli saymaz. Kuralların sınırlı, yönetimlerinde kurallara ve kanunlara göre dizayn edilmesini öngörür. Tüm kuralların ve kanunların özünün; insan temel hak ve eşitliklerine göre uygulanmasını öngörür. Bireysel haklara karşı saygılı olunmayı ve anayasal bir devlet anlayışını hedef alır.
Liberal demokrasi, demokrasiye karşı temel insan haklarında daha etkin rol alır. Liberal düşünce, felsefesine göre bireylerin temel hak ve özgürlüklerinin korunması ancak hukukun üstünlüğü ve hukuk devleti vasıtası ile olur.
Liberalizm, insanların alım -satım ve ticaret yapma düşüncesini piyasa ekonomisini özgür bir şekilde; siyasetten bağımsız olarak işlemesini savunur. Demokrasinin en büyük negatif fonksiyonlarından birisi; zayıf karakterli demagogların toplum içerisinde güç sahibi haline gelmesidir. Partilere yapışan ve burada hasbelkader yükselen kişiler zenginleşir ve yetkileri kendi lehlerine kullanırlar. Demokrasilerde, çoğunluğun diktatörlüğü şeklinde ortaya bir netice çıksa da; bireylerin temel hak ve özgürlüklerinin korunmasının en güvenceli yoludur.
Çıkarın olmadığı bir yerde yönetmek; ahlaklı, bilgili, yetenekli insan için bir yüktür.
Devlet düzenlerinde, kimse isteyerek; zorbalıktan başka üzerine iş almaz. Devletleri zora sokan kötü ve bilgisiz yöneticilerin, kendi çıkarlarını ve menfaatlerini gözetmek uğruna iktidarı ele geçirmeleridir.
Genelde kanunlar zenginlerin istediği gibi çıkar. Fakir insanların urban bölgelerde yaşayan insanların etkisi kanunlar üzerine çok zayıftır. Demokrasilerde çoğu kanunlar çıkar ve menfaat doğrultusun da değişime uğrar. Kurallara göre değil taleplere göre değişir. Her çağda her devlet biçimi uyruğunu motive etmek, koyduğu yasalara uyulmasını sağlamak ve bir takım militarist eylemler uğruna yurttaşlarının hayatını feda edebilmesine meşruiyet zemini oluşturmak zorunluluğu hissetmiştir.
Irk ve soyluluk devlet yönetimlerinde kan üzerinden ortaya çıkar. Irk ve soyluluğu kullanarak oligarşik ve monarşik bir yönetime dönüşür. Demokrasinin esas prensibi, halkın egemenliğidir. Ama milletin kendini yönetecekleri iyi seçebilmesi için, yetişkin ve iyi eğitim görmüş olması şarttır. Eğer bu sağlanamazsa demokrasi, otokrasiye geçebilir. Halk övülmeyi sever. Onun için, güzel sözlü demagoglar, kötü de olsalar, başa geçebilirler.
Oy toplamasını bilen herkesin, devleti idare edebileceği zannedilir. Demokrasi, bir eğitim işidir. Eğitimsiz kitlelerle demokrasiye geçilirse oligarşi olur. Devam edilirse demagoglar türer. Demagoglardan da diktatörler çıkar. Diktatörlerden savaş çığlıkları yükselir. Adalet yok olur. Adalet benim diye ortada soytarılar dolaşmaya başlar. Çakalların, sırtlanların, kunduzların ve tilkilerin geceleri seslerinin yükseldiği görülür.
Şayet insanların birçoğu içiyorsa devlet yönetimlerinin ortaya çıkardığı eşitsiz, haksız ve adaletsiz uygulamalar sayesindedir. Eşek arılarının zamansız ortada dolaşması bal arıları için her zaman bir tehlikedir. İnsanların inlerinde beklemesi hayra alamet değildir. Bu ülkede insanların birçoğu zindanlarda medet ya Allah diye haykırıyorsa geleceğimiz hepimiz için karanlıktır. Sular yükselince balıklar karıncaları yer, sular çekilince karıncalar balıkları yer. Kimin kimi yutacağını gün gelecek hepimiz şahit olacağız. Güç ve kuvvet hiçbir zaman ebedi değildir.
